maar niet alleen

Drie dagen in Kenitra

Verjaardag in Marokko

In Marokko doet men over het algemeen niet zoveel aan verjaardagen. En eigenlijk hebben ze gelijk ouder worden doe je immers elke dag. Maar goed wij zijn het anders gewend, vaak worden de bloemetjes buiten gezet en komen dierbaren even de beste wensen (en een cadeautje) afgeven. Dus hebben we een soort middenweg gevonden. In de ochtend met de kinderen naar het zwembad (ik had er geen erg in dat in Marokko de zwembaden gevuld zijn met koud water). En in de middag met de ouders van Hanaa uit eten geweest.

Het zwembad

Zo’n 6 jaar geleden waren wij er ook, toen met een heel jonge Jasmin. Het zwembad was niet veel veranderd, de prijs is wel fors gestegen. Maar goed we hadden de kinderen beloofd te gaan zwemmen en het weer was er goed genoeg voor. We hadden de badkleding al aan dus konden er gelijk induiken. Nu ben ik tegenwoordig (de laatste keer dat ik in het water dook had ik zeker een week rugpijn) voorzichtig dus ging ik van de trap af. Nou dat duurde maar kort, het water was goed koud! Maar uiteindelijk toch doorgezet en ook Jasmin (Yousef vond een voet wel genoeg) zette door en kwam zwemmen. AI snel waren we aan de temperatuur gewend en was het lekker. Na enige tijd kon ik Yousef ook overtuigen om in het water te komen. Maar los zwemmen was er niet bij, een stevige nekklem was mijn deel. Inmiddels sprong Jasmin herhaaldelijk zonder hulp van de kant het water in. Uiteindelijk kreeg ik ook Yousef zo ver dat hij mij even helemaal losliet.
Inmiddels was de wind opgestoken en werd het boven water flink fris. Na nog korte tijd in het water zijn we er maar uitgegaan en hebben we een kleinigheidje gegeten. De schoonvader van Bart heeft ons weer opgehaald en naar huis gebracht.

Zaterdag

lk ga met de vader van Hanaa naar een stuk land kijken. lk dacht dat we ten noorden van de Sebou zouden gaan kijken, maar daarin blijk ik mij vergist te hebben want we rijden Kenitra uit richting Sidi Slimane. Op de bestemming aangekomen bellen we met de eigenaar van het land (of de makelaar), die blijkt echter elders te vertoeven dus was de rit van ongeveer een half uur voor niets. Overigens lijkt deze plek toch wat ver omdat het er doordeweeks waarschijnlijk flink druk zal zijn. Maar goed, we gaan nog wel een keer kijken. In de tussentijd zijn Elly en Fatima (de moeder van Hanaa) op zoek gegaan naar wat kleren voor Jasmin. We hebben genoeg voor Yousef maar voor haar is het meeste blijkbaar ingepakt.

Wij halen hen op de terugweg weer op en gaan naar huis. Onderweg zie ik een meubelmaker binnenkort ook maar eens langs gaan.

Verder rustig aan gedaan.

Zondag

Na een voor mij onrustige nacht gaan we straks met de bus naar het strand. Is maar een klein stukje maar de kinderen gaan liever met de bus dan met de auto.

Tja, dat was het plan maar natuurlijk liep het anders. Bushaltes kennen ze hier niet echt, je gaat gewoon langs de kant van de weg staan en steekt je hand op. Natuurlijk moet je dan wel langs een weg staan waar een bus rijdt.

Dat laatste was het probleem niet maar het stoppen wel want wij waren blijkbaar niet de enigen die naar het strand wilden. Behalve de bussen met een andere bestemming waren alle bussen naar het strand afgeladen en reden ze dus gewoon door. Na 4 volle bussen langs te hebben zien zoeven waren we dat wel zat en besloten we een taxi te nemen. Maar ook die waren vol of hadden niet genoeg plekken meer vrij. Zo ging er nog een tijdje overheen voordat er een auto (zonder taxibordje) stopte die ons wel wilde brengen. Dat dan maar gedaan en zo kwamen we toch nog aan het strand.

Aan de kust

Op zich heeft Mehdia een mooie boulevard, ze zijn alleen de bankjes vergeten. Je kunt er wel op een ballustrade zitten maar dan zit je met je rug (tenzij je je benen er over heen gooit) naar het water.

Voordat we ons in het ongetwijfeld warme zand begeven moeten er eerst nog schepjes en dergelijke aangeschaft worden. Daarna wagen we de weg naar het water. Niet te ver van de vloedlijn beginnen ze te graven. Ondertussen voel ik even hoe koud het water is, dat valt reuze mee (was eigenlijk, gezien het grote aantal mensen in het water, wel te verwachten). Dus de jongens maar gevraagd te komen en zo gebeurde het dat we met z’n drieën in de Atlantische Oceaan stonden. Na een uurtje of zo was ik het wel zat, moest de hele tijd staan want er was op het strand geen takelwagen te bekennen om mij weer overeind te helpen. Wat er wel in overvloed was waren op fluitjes blazende strandwachten, die fluitjes waren bedoeld om de jeugd in het water binnen bepaalde lijnen te houden. Het kostte wat moeite maar het lukte.

Na de martelgang richting boulevard en een uurtje uithijgen zijn we wat gaan eten en weer, met dezelfde “taxi”, naar huis gegaan. Zo zat ook de zondag er weer op.

Wat de maandag brengt dat zien we wel.

  1. Zojuist hebben we gehoord dat Gerrit niet meer onder ons is. Als voorzitter van de PvdA Almere en Flevoland a.i.…

  2. Mooie plannen maken hoort erbij. Veel sterkte en liefs uit ons koude kikkerlandje. Misschien kom ik vh voorjaar nog naar…

  3. Hoi alle spijltjes, hoe gaat het met jullie in Marokko? Ik in het begin jullie belevenissen gelezen en dat vonden…

  4. Hallo Ineke, Dank voor het steuntje in de rug. Die dip hebben we inmiddels ook weer achter de rug. Morgen…

  5. Ach Gerrit, ook in zonnige tv programma’s als “ ik vertrek” of in Floortjes reisprogramma zie je dat iedereen het…

  6. Dank voor de positieve reactie, we gaan onze stinkende (krijg je al snel bij deze temperaturen) best doen.

  7. Gerrit, Alle begin is moeilijk en het loopt nooit zoals je verwacht. Doorzetten en er het beste van maken is…

  8. Ha Gerrit en Elly De enorme stap die jullie hebben durven nemen zal niet zonder hobbels verlopen maar zoals je…

  9. Jan, we hebben jaren en jaren op een nieuw kampioenschap van Feyenoord moeten wachten. Ook dat is gelukt. Dan zal…

  10. Lisa van Schagen op Herenigd

    Hallo Gerrit en Elly, Wat leuk al jullie berichten! Ik lees ze allemaal maar voor een reactie heb ik hulp…

  11. Je moet echt wel geduld hebben. Benieuwd of dat echt gaat wennen!

  12. Elly en Gerrit leuk om dit allemaal te lezen, vind het jammer dat ik geen afscheid heb kunnen nemen. Wij…

  13. Goedemiddag Gerrit en familie, Het is vast een hele verandering voor jullie en wij willen jullie veel plezier maar ook…

  14. Hahha, maar je bent een oude man Gerrit! Wat mooi dat je nieuwe dingen ontdekt en ook dus anders gaat…

  15. Wat een geweldig nieuws dat jullie het zo gauw voor elkaar gekregen hebben.Wat een avontuur. Wij wensen jullie heel veel…

  16. Dag Gerrit en familie, fijn dat jullie zijn gearriveerd en begonnen met inburgeren. In die hitte zal dat niet meevallen!…

  17. Geweldig avontuur! Fijne verjaardag morgen voor Elly. Hgrt Monique

  18. Leuk deze verslagen van jullie onderneming. Er staat nog veel op het programma en ben erg benieuwd naar jullie avonturen,…

  19. Wat leuk zeg!!👍 Succes daar en Kenitra is een leuke stad hoor. Ik ben drie jaar geleden er geweest👍 Gr.…

One Response to Drie dagen in Kenitra

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *